Mahkamah menerima pakai kaedah-kaedah undang-undang Inggeris dan ekuiti dengan perkara-perkara yang berbeza pendapat mengenai:[19]

* Rakyat British, atau di antara warga asing dan rakyat British,* Pentadbiran atau mengawal harta atau orang daripada rakyat British,* Penindasan atau hukuman jenayah atau kesalahan yang dilakukan oleh rakyat British, dan* Penyenggaraan ketenteraman di kalangan rakyat British.

Pada tahun 1904,[20] bidang kuasa tersebut telah diperluaskan supaya ia melindungi:

• Rakyat British, termasuk orang dilindungi British,[lower-alpha 3]

* harta dan segala hak dan liabiliti rakyat British* warga asing dalam hal keadaan yang ditetapkan

• warga asing daripada Negara-Negara yang oleh perjanjian telah berkenan menjalankan bidang kuasa British
• Kapal-kapal British, dan semua orang dan harta di atas kapal, dalam 100 batu nautika (185 km) pesisiran pantai

Bangunan Mahkamah Agung Hong Kong, 1915

Di China, Mahkamah dipinda ke dalam Hong Kong Mahkamah Agung dalam beberapa aspek, melepaskan bidang kuasa ke atas kes-kes yang melibatkan rakyat British di mana perkara yang berkenaan itu berlaku:

• dalam 10 batu (16 km) sempadan Hong Kong,[22][23]
• in Weihaiwei between 1902[24] and 1930,[25][23]

atau jika sesuatu kesalahan telah dilakukan di atas kapal British oleh rakyat British di Hong Kong[26]

Mahkamah juga boleh memutuskan untuk merujuk kes-kes jenayah tertentu yang melibatkan rakyat British kepada Hong Kong Court, atau kepada Mahkamah Sesyen di Mandalay.[27] Kes yang dirujuk telah dibicarakan di bawah undang-undang Inggeris,[23] dan bukannya undang-undang Hong Kong atau undang-undang India.

Pada tahun 1920, yang sebahagian daripada China yang membentuk sebahagian daripada daerah konsular British Kashgar telah menarik diri daripada bidang kuasa Mahkamah Agung. Dari masa itu dan seterusnya untuk tahun 1943, bidang kuasa luar wilayah di rantau yang dijalankan oleh Mahkamah Tinggi Punjab, dan undang-undang India digunakan.[28]